روستایی در نزدیکی «فریدن» در اصفهان هست که آن‌را «مشهد آهنگران» یا «مشهد کاوه»، می‌خوانند. در این روستا جایگاهی است که مردم به دیده‌ی احترام به آن می‌نگرند و بر این باورند که آرامگاه کاوه‌ی آهنگر است.
در دفتر گیتا‌شناسی ارتش ایران دربارهی این آرامگاه چنین گزارش شده است: گروهی از مردمان بومی فریدن که در روستا‌های مشهد کاوه‌ی جمالو اورگان و برد‌شاه زندگی می‌کنند خود را از فرزندان کاوه‌ی آهنگر می‌دانند.
جشن مهرگان یادآور داستان‌های گوناگونی است. یکی از این روایت‌ها که درهم‌تنیده با جشن مهرگان است داستان خیزش کاوه‌ی آهنگر بر ضحاک ماردوش و ستم‌هایی است که ضحاک بر مردم، روا می‌دارد. برپایه‌ی روایت‌ها، کاوه، در این روز به یاری مردم و فریدون‌شاه، بر ضحاک برتری یافت و او را در کوه دماوند به بند کشید. مهرگان یادآور به بند کشیده شدن ستم است و کاوه قهرمان این داستان.
این آرامگاه در جنوب داران فریدن، برپاست. اگر از تهران راهی دیدار از این آرامگاه هستید، در بزرگراه اصفهان به داران، باید به سوی شهر چادگان بروید و پس از گذر از چشم‌انداز زیبای دریاچه‌ی چادگان که در کنار دهکده‌ی تفریحی و گردشگری زاینده‌رود است به شهر چادگان وارد شوید. روستای «مشهد کاوه» پس از گذر از چند خیابان بر شما رخ می‌نماید و آنگاه به تپه‌ای باستانی خواهید رسید که آرامگاه کاوه‌ی آهنگر بر بالای آن آرمیده است.
ساختمان این آرامگاه، اکنون ساختمانی نوساز و ٢٠ ساله‌است که البته بنا به روایت و گزارش مردم روستا، پیش از این، سازه‌ای کهنسال در این جایگاه برپا بوده‌است.
شوربختانه ساختمان نوساز درست بر روی سازه‌ی کهنسال این آرامگاه بنا شده است و اکنون به جز چند چیز، نمی‌توان در آن آرامگاه، چیزی از دیرینگی یافت.
ضریحی بر بالای آرامگاه کاوه است. بیرون از ضریح و در پای در، درست در وردی آرامگاه، در میانه‌ی موزاییک‌های تازه‌کارگذاشته‌شده، نشانه‌ای به چشم می‌خورد که به گفته‌ی نگهبان آرامگاه، جایگاه سنگ قدیمی آرامگاه کاوه در این مکان بوده است، گویا پس از بازسازی، سنگ‌قبرهای دیرینه‌ی این آرامگاه را برداشته‌اند و آرامگاه را از نو ساخته و البته ضریح را نیز کمی آنسوتر برپا داشته‌اند.
سنگ کهنسال و دیرین این آرامگاه اکنون در تاقچه‌ی دیوار کناری ضریح است و بسیاری ساده از کنارش می‌گذرند، غافل از همه‌ی جابه‌جایی‌ها.
درون آرامگاه نوساز کاوه‌ی آهنگر سه سنگ به چشم می‌خورد که گویا یکی از آن کاوه‌ی آهنگر و دیگری از آن پسر کاوه است. چنان‌چه این دیدگاه درست باشد این سنگ آرامگاه از آن قارن (کارن)پسر کاوه است.
در شاهنامه‌ی فردوسی از کارن کاوگان، نام آمده است. البته سنگی نیز در سوی راست سنگ اصلی است که آن‌را از آن دختر کاوه برمی‌شمارند.
شگفت آن که بدانید مردم این روستا از پیرو جوان کاوه‌ی آهنگر را به خوبی می‌شناسند و داستان‌های شنیدنی دربارهی کاوه بازمی‌گویند. دلبستگی این مردم به کاوه تا به آنجایی است که آذربایجانی‌هایی که از زمان صفویه در این روستا زندگی می‌کنند نیز دلبستگی بسیاری به کاوه‌ی آهنگر دارند و او را آذری می‌دانند.
شگفتی دیگر، بازی‌های کودکان، نوجوانان وجوانان این روستا است که نشان از دلاوری سپاهی‌گری و بی باکی آنها دارد.
